Bu fotoğraf, beş yaşındaki Kainoa’nın annesi Shanna Niehaus tarafından sosyal medyaya servis edildi. Yayınlandığı andan itibaren dünyanın dört bir yanından binlerce kişinin kalplerinin en derinlerine dokundu.
Anne Shanna Niehaus: “Bu anı daha önce hiç yaşamadım. Dün, 5 yaşındaki otizmli oğlumun yardım köpeği Tornado ile tanıştığı ilk gündü. Japonya’ya gelip bu anı yaşamak için iki yıl bekledik.” diyor.
Bu resim, sayısız başarısız denemeyi yaşamış, hiçbir arkadaşa sahip olmayan bir cocuğun annesinin yüzüdür. Bu anne aylarca göz yaşı dökmüş, oğlu için ne kadar sıkı çalışırsa çalışsın aile bireyleri dışında herhangi bir kimseyle tutarlı bir bağlantı kuramamış olan bir çocuğun annesidir. Ve şimdi o anne, sessizce bu anı izliyor.
Otizm terapilerin de harcadıkları zamana bakmaksızın, oğlunun hemen arkasında sessizce ve nefesi kesilmişçesine bu anı izliyor. Denenen her yöntem, yeni teşhisler, harcanan paralar, doldurulan formlar, okul toplantıları, dökülen gözyaşları, sonucunun ne olacağı tam olarak bilinmeden atılan adımlar… Yapılan her şey bu anı yaşamak için yeterde artar bile. Bir anne olarak, oğlunun tedavi sürecinde karşılaştığı sayısız zorlayıcı ve acı dolu anlarda dökülen göz yaşlarıyla kıyaslandığında, bu an karşısındaki dökülen yaşların anlamı tamamen farklı bir nedendir. Tarif edilemez bir his olduğu, bir annenin ağızdan dökülen ilk kelimelerdir.
Bir annenin panik atak geçirme riskini göze alamayarak, kendi oğlunu kucağına bile alamadığı zamanlarda neler hissettiğini hayal etmek mümkün değildir. Otistik çocukların çevrelerindeki insanlarla iletişime geçebilmeleri ya da bağlantı kurmaları son derece zordur. Köpeklerin bazen onlara yardım etmek için özel olarak eğitilmelerinin nedeni de tam olarak budur. Panik atak esnasında çocuğu sakinleştirebilir, onlara bakabilir ve aileye haber verebilirler. Özellikle köpeklerle insanlar arasındaki iletişim daha ileri seviyede olduğu için, otistik çocuklar onlarla sosyalleşme konusunda daha rahat davranırlar.
Otizm bir hastalık değildir. İlaçla iyileştirilemeyen, farklı bir bedensel gelişme şeklidir. Ancak, köpekler otizmlilerin karşılaştıkları zorlukların üstesinden gelmelerine yardımcı olabilirler. Bakım, bağlılık, eğlence gibi özelliklerinden dolayı köpekler, otistik çocukların çevreleriyle bağlantı kurmasına yardımcı olmak için çok iş görebilirler.
